Water in overvloed

Een ovaal blauw gemozaiekt zwembad lonkt fris en uitnodigend. Ik lig op een blauw-wit gestreept matras op een zonnebedje en kijk naar links. Mijn blik de andere kant op vangt de golven van de zee. Dhow zeilbootjes drijven rustgevend langzaam voorbij. Een andere boot ligt haast binnen handbereik voor anker, met twee planken als ´zijwieltjes´ bevestigd. Die blijft wel drijven. Ik ook. Ik ben in Dar es Salaam, een steenworp verwijderd van de indische oceaan, ik ben geland. Het vliegtuig een paar uur eerder al nadat we in de vroege ochtend aan de afdaling begonnen. Dat arriveren is wel eens heftiger geweest bij eerdere reizen zuidwaarts, daarmee ook voor de -gelukkige- reisgenoten. Ik word nu dan ook nog niet echt uitgedaagd, eerlijk (en relaxt) gezegd.
Slechts een paar uur nadat ik de dikke lucht op het vliegveld van Dar es Salaam instapte, bevind ik mij temidden van water. Links zoet en blauw, rechts zout en groen. Heerlijk! In een totaal andere omgeving dan die ik 24 uur eerder achter mij liet. Toen hadden we nog zorgen om de Reis van Roos. Een rode roos gekregen van mijn vader. Misschien was het een poging om dit tweede vertrek voor langere tijd toch een speciale spanning mee te geven. Want het was overduidelijk een tweede keer. Echte spanning was er niet, een gezond klaar-voor-de-wedstrijd-gevoel dat wel. Het aantal uitzwaaiers was lager. En de tranen minder. Een vrolijk afscheid. Fijn! En dus die vraag of die roos wel mee mag in het miniatuurvaasje..