Asante santa!

Soms zijn woorden niet toereikend. In welke volgorde je ze ook plaatst. Zo was daar het zwemmen met de whalesharks. Op tweede kerstdag. Doe je niet dagelijks. Kende ze tot voor kort ook niet persoonlijk. Heb ze nog nooit in het Nederlands benoemd. Even wat anders dan een smakelijk kerstontbijt nuttigen met de familie. Was dat ooit geweldig, ongelooflijk, indrukwekkend, fantastisch, adembenemend, sereen, spannend, overweldigend, niet te beschrijven, niet te bevatten? En dat alles tegelijk? Waarschijnlijk niet. Al wil ik niets afdoen aan fijn familie samenzijn, want dat is me heel veel waard. Heel veel.
Maar dat is deze keer niet mogelijk. Duizenden kilometers, een tweetal vluchten en de nodige inentingen zitten ‘er’ tussen. Want ik zit met mijn luie wammes op Mafia eiland voor de Zuidkust van Tanzania. Beetje uit te rusten van het dynamisch jaar. Een beetje.
Gelegen in een bed op hoge poten, doet me denken aan de hemelbedden op Zanzibar, word ik midden in de nacht wakker van een nat matras. Ik zal toch niet... Nee, rondom mijn slaperig lijf is het droog. De rest van het matras is drijfnat. Op mijn opmerking over het lekkende dak, reageert de eigenaar uit Mozambique in de ochtend met een onschuldig gezicht dat hij vaker heeft gebruikt deze dagen lijkt het. “Ooh then we have to fix it.” Ben buiten in de zon in een prachtige omgeving, dus laat hem in zijn waan en mijn humeur niet verpesten.
Op deze eerste kerstdag gaan we zwemmen met de Whalesharks. Kerstkadootje voor de enige kiddo in ons gezelschap, en ja natuulijk gaan we mee. Na drie lange uren varen op zee zijn alle koppies aan boord van het vissersbootje teleurgesteld. Het is bewolkt en dan spelen de giganten liever elders. Niet langer is het kinderspel. Zien wil ik ze, en met ze zwemmen. Een tweede poging de dag erna is na tien minuten al raak. De zwart met wit gevlekte massa beweegt zich ietwat sloom, maar gracieus door het water. Gigantisch groot. Dit is zeker geen kinderspel. Dit is oerspannend! Jump Jump, vertelt de schipper ons. Ik maak me klaar om te gaan. Sure! Sure? Where? Here? Now? Now! Plons. Gewapend met een t-shirtje tegen de ontelbare kwallen, een masker, snorkel en flippers lig ik in het water. Holy....holy... everything. Een blik onder water beneemt me de adem. Zo groot en zo vredig. Glijdt deze machtige schoonheid door het water. Vervoerd in betovering merk ik amper dat ik mijn flippers gebruik. Samen gaan we voort. In (one) peace. En zwemmen we naar het einde van een bijzonder en dynamisch jaar. In de Indische Oceaan.
Het nieuwe jaar start in hetzelfde water. Met vrienden naast een kampvuurtje net buiten Stonetown, Zanzibar, proost ik. Op een inspirerend, gezond en happy 2010 voor alle lieverds om me heen, voor de aanwezigen, voor mezelf. En zet ik voorzichtig de eerste stappen. In het nieuwe jaar. Met mijn blote voetjes in de Indische Oceaan.