Water trappen

De directeur van MAMADO is een aantal weken op locatie aan het werk. Voor het eerst ervaar ik een direct voordeel van zijn afwezigheid. De bedrijfswagen is nagenoeg werkeloos. En omdat op mijn compound een veilige werkplaats annex parkeerplaats aanwezig is, neem ik de auto na het werk mee naar huis. Dus even geen gepuzzel om een laatste sta-plekje in de dala dala te bemachtigen. Dat de wagen, een Toyota Hillux, grote problemen heeft met de accu neem ik op de koop toe. Niet nadat ik daardoor tot twee keer toe alsnog met de dala naar mijn werk ben gegaan, omdat de kar niet wilde startte. Verdorie... Na samen met een collega de gebruiksaanwijzing nauwkeurig te hebben doorgenomen, wil het starten wel lukken. Sindsdien geniet ik met volle teugen van mijn mobiele bestaan.
Deze ochtend heeft Nassari de auto dringend nodig, en ik haast me naar kantoor. Een veldbezoek dat hij en ik gepland hebben morgen te doen, moet vandaag plaatsvinden vanwege familieomstandigheden. Hij gaat even langs bij de community water engineer om de wijziging te regelen. Ik moet drie afspraken verzetten, en naar huis om zonnebrandcrème te halen en ben dan ook klaar voor vertrek. Een bezoek aan een village betekent vaak langdurig buiten zijn. In de volle zon. Na een misselijkmakende heenreis, een hobbelige weg en een iets te ambitieuze chauffeur is niet de beste combinate, bereiken we het eerste dorp. De meeting is in het dorpsgebouw. Inhoud: 2 bankjes, een bureau met stoel voor de dorpsvoorzitter en een oude kast. Zet mezelf dus op een van de stoffige bankjes. Met mijn witte rok. Die was bedoeld voor op kantoor. Past niet in de setting. Voel me verder wel thuis. Al kan ik het grootste deel van het gesprek in Swahili niet volgen. Onderwerp van gesprek is de dorps- en bestuurssamenstelling en de behoefte op het gebied van water- en sanitatievoorzieningen. We werken aan een proposal voor een nieuw Community WASH (Water and Sanitation & Hygiene) project voor Canadese partner Watercan. Veldonderzoek is dan altijd het begin. Welke behoeften zijn aanwezig, waar zijn de behoeften het grootst en is nog geen ander project gepland. In Nakulabi, blijkt.
Vervolgens rijden we naar de waterpomp. Dorpsvoorzitter wijst ons de weg, dwars door de dorre met wat lage struiken begroeide vlakte die zich langs de Cape-to-Cairo route bevindt. Jawel, deze ader snijdt dwars door Dodoma. Water is dus voorhanden. Echter, de originele pomp werkt niet meer, en gaat MAMADO wellicht rehabiliteren. Tijdelijke oplossing is een trapmachine, die door zelf op de pedalen te trappen water naar boven brengt. Een ieder die water komt halen, zal dus eerst de benen moeten gebruiken. Even doorwerken... Aan het werk is een kleine man die in de twintig minuten dat wij er zijn 3 emmers en 2 jerrycans vult. Twee vrouwen lopen met ieder een emmer op hun hoofd de vlakte op. De emmer is te zwaar om zelfstandig op het hoofd te tillen, maar de nekspieren zijn bewonderingswaardig sterk en dragen de emmer. Misschien wel kilomters ver. Zonder een druppel te morsen.