“Fuki is that you?” Collega Nassari heeft net mijn nummer gedraaid, en warempel ik neem op. – Fuki is door hem geïntroduceerd als een geoorloofde alternatieve schrijf(en zegs)wijze op mijn naam, in Tanzania uitgesproken als ‘Froekie’ – “Where are you?” zegt hij. “In Dar” antwoord ik. De exacte - strand – lokatie haalt ons gesprek niet. Enthousiast eenrichtingsverkeer vermeldt hoe blij hij is mijn stem te horen en hoe erg en vooral hoe lang hij mij heeft moeten missen. Het nieuws dat ik teruggekeerd ben van familiebezoek in Nederland is voor mij uitgesneld naar Dodoma. Saryor, MAMADO’s chauffeur, is de volgende die belt. ‘Horen’ is geloven. “I am with Nassari, he told me you are back. He’s right, you are back”, concludeert hij. Met enig ongeloof. Fijn, zo’n warm welkom in de klamme hitte van Dar es Salaam!
Ben zelf ook nog wat onwennig terug te zijn. Dertig graden temperatuurverschil overbrug ik in 10 uur. Om verder te acclimatiseren heb ik een weekendje strand gepland, voordat ik afreis naar Dodoma en aan volle werkdagen ga beginnen. De tijd die resteert tot de geplande einddatum van mijn verblijf hier wordt snel korter en het behalen van de projectdoelen verloopt niet in hetzelfde tempo. Projectvoorstellen naderen de deadline, andere projecten staan op het punt te starten. Ik heb er zin in!
Een sms van mijn baas op zaterdagavond maakt korte metten met mijn planning. “You are expected to attend a workshop. Three days, in English.” Zo brengt de bus me op maandag niet zoals gepland tot Dodoma en stap ik halverwege uit. In Morogoro. En woon ik de workshop bij. Vier dagen blijkt, en voornamelijk in het Kiswahili. Jammer dat mijn vervolgcursus Kiswahili de volgende week pas plaatsvindt. Dagenlang luisteren naar een taal die je zes maanden eerder nog niet kende, vergt veel inspanning. Actief meedoen helemaal.
En mijn socialize-efforts hebben wel eens vlottere gesprekken opgeleverd. Ik meen me in te kunnen leven hoe een immigrant zich moet voelen. Heb mezelf niet vaak zo gezien. Maar ben d’r wel eentje natuurlijk. Als de concentratie verslapt, sta je meteen buitenspel. Wanneer ik mijn presentatie deel – in het Engels – met de deelnemers, merk ik dat de aandacht van een aantal aanwezigen afneemt. Het lijkt desinteresse, maar ik weet nu beter.
De week erna verblijf ik ook in Mororogo... Taaltraining. Prachtige lokatie, aan de voet van intens groene bergen. De regen valt geregeld met hectoliters uit de hemel. Voor even, waarna de zon de stoeptegels binnen enkele minuten weer droogt. Zo snel als de buien vallen, zo onverwacht ook overvallen ze ons. In tegenstelling tot de snel drogende plavuizen verworden beton gewaarde zandwegen al snel slipperige modderpoelen. Doet me denken aan de uitdagende motorritten in Oeganda.
Voelt aardig thuis. Ben er ook bijna, in dit geval. Want mijn huis in Dodoma is niet de eerstvolgende bestemming (die ik twee weken eerder al dacht te bereiken). Eerst faciliteer ik op verzoek een workshop in Dar, waar ik heel doordacht JA tegen heb gezegd. Twee maanden geleden, toen mijn baas nog geen lastminute sms over een workshop had gestuurd...
Posts
